Στον κόσμο του πολέμου, να υψώσουμε τις σημαίες την κομμουνιστικής απελευθέρωσης

 9 Μάη του 1945. Στο Βερολίνο υπογράφεται από εκπροσώπους των συμμάχων η άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας. Η συνθηκολόγηση αυτή σήμανε και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σήμανε την ιστορική νίκη των λαών απέναντι στο ναζιστικό τέρας, με καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, όπως και των λαϊκών αντιφασιστικών κινημάτων στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο με πρωταγωνιστικό, τις περισσότερες φορές, ρόλο των κομμουνιστικών κομμάτων.

Η αντιφασιστική πάλη των λαών και τα χαρακτηριστικά που πήρε με την πρωτοπόρα συμμετοχή των κομμουνιστών, μπορεί να είχε σαν άμεσο στόχο την ήττα των ναζί, σε πολλές περιπτώσεις όμως συνδέθηκε με κινήματα που διεκδίκησαν την απελευθέρωση συνολικά από τα δεσμά του κεφαλαίου. Η αστική κυριαρχία ανατρέπεται σε μια σειρά χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όχι μόνο λόγω του κόκκινου στρατού, αλλά εξαιτίας της αυθεντικής λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης (Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία). Σε άλλες περιπτώσεις κλονίζεται, όπως στην Ιταλία, ενώ στην Ελλάδα η προσπάθεια καθυπόταξης του λαϊκού κινήματος οδηγεί στον εμφύλιο πόλεμο. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες στην Ευρώπη καθώς και μια σειρά εργατικές κατακτήσεις έχουν τις ρίζες τους σ’ αυτήν ακριβώς την περίοδο, που εκατομμύρια εργαζόμενων αμφισβητούσαν τον «παλιό κόσμο» και τις αστικές τάξεις. Η πορεία αυτή είναι πυξίδα και για το περιεχόμενο που πρέπει σήμερα να έχει η αντιφασιστική πάλη. Το καπιταλιστικό σύστημα θρέφει ξανά το τέρας του φασισμού και το αξιοποιεί για να τρομοκρατήσει τις λαϊκές αντιστάσεις ή για να σπείρουν με το ρατσιστικό, σκοταδιστικό, μισανθρωπικό δηλητήριό τους τον “εμφύλιο” ανάμεσα στους φτωχούς. Κάπως έτσι οι δωσίλογοι και οι Χίτες έγιναν ο εθνικός στρατός και μετά χωροφύλακες και χαφιέδες του μετεμφυλιακού κράτους, κάπως έτσι οι καταδικασμένοι χρυσαυγίτες αποφυλακίζονται, ξαναστήνουν τάγματα εφόδου με την ανοχή της αστυνομίας, στρατολογούνται στις φονικές κατασταλτικές ομάδες της ΕΛΑΣ για να κάνουν με επίσημο τρόπο τη δουλειά του τραμπούκου στο κίνημα. Είναι καθήκον του εργατικού-λαϊκού κινήματος και στην Ελλάδα και διεθνώς, να μην αφήνει χώρο στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και πουθενά για τους φασίστες, αλλά παράλληλα να παλέψει και να ανατρέψει το σύστημα που τους οπλίζει το χέρι.

Σήμερα όμως, οι μνήμες της 9ης Μάη αποκτούν και μια διαφορετική διάσταση μετά την ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία και τον πολεμικό συναγερμό που έχουν κηρύξει ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Ασία. Τα εκατομμύρια νεκρών για την ήττα του ναζιστικού τέρατος θυσιάστηκαν για ένα κόσμο ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, υπερασπίστηκαν την ειρήνη και την ελευθερία, όχι ένα κόσμο όπου η φτώχεια, ο κίνδυνος του πολέμου και του φασισμού θα παραμονεύουν. Το ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ξεμπερδέψει ακόμα με αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο του κεφαλαίου, μας φέρνει σήμερα μπροστά στον κίνδυνο της πολεμικής απειλής σαν δρόμο επίλυσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Έναν πόλεμο που η λεία του είναι ο έλεγχος πρώτων υλών, οι ενεργειακοί πόροι και δρόμοι, η πολιτική επιρροή και τελικά το ποιός ή ποιοί θα φορούν το στέμμα του παγκόσμιου ηγεμόνα. Σ’ αυτή την αντιπαράθεση οι λαοί διαλέγουν να διαμορφώσουν τη δική τους «πλευρά» και όχι παλιούς ή νέους αφέντες. Οι ανταγωνισμοί για το ποιός αφέντης θα γίνει πιο ισχυρός, ποιανού τα συμφέροντα θα υπερισχύσουν, δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τα εργατικά συμφέροντα, με την ανάγκη και την πάλη για μια καλύτερη ζωή.

Αντίθετα σήμερα είναι που η κομμουνιστική-αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να βάλει μπροστά το σύνθημα ότι μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά σε ένα κόσμο δίχως αφέντες. Η πάλη απέναντι στους πολέμους του κεφαλαίου, απαιτεί σήμερα να είναι ταξικά προσανατολισμένη και ανεξάρτητη, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσίας-Κίνας, απέναντι στις ορέξεις της κάθε αστικής τάξης, όπως της ελληνικής, που θέλει να μπλέξει το λαό της στον πόλεμο για να πάρει μέρος της μοιρασιάς. Η ανάγκη μιας τέτοιας αντιπολεμικής λογικής, είναι δεμένη με τα συνθήματα της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της συνεργασίας των λαών, την πάλη για την ειρήνη όχι στον βάρβαρο κόσμο που ξέραμε, αλλά στον ελεύθερο κόσμο που μπορούμε να φτιάξουμε. Πριν απ’όλα αυτή «μετριέται» με τη μάχη για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την απομάκρυνση των βάσεων των ΗΠΑ, την ανατροπή των εξοπλιστικών πολεμικών προγραμμάτων

Η έμπνευση σε μια δύσκολη εποχή από τις μεγαλύτερες στιγμές του λαϊκού αγώνα και του κομμουνιστικού κινήματος είναι αναγκαία για να συγκροτηθεί ένα σύγχρονο κομμουνιστικό ρεύμα που θα αγκαλιάσει τα όνειρα του απλού κόσμου για μια αξιοπρεπή ζωή. Αποκρούουμε σταθερά την προσπάθεια της αστικής ιστοριογραφίας να αποσυνδεθεί ο φασισμός/ ναζισμός από τον καπιταλισμό που τον γέννησε και τον αναγεννά διαρκώς!Αντιμαχόμαστε αποφασιστικά την προσπάθεια να αποσυνδεθεί ο αντιφασισμός/αντιναζισμός από τη διεθνιστική κομμουνιστική δράση! Στο κουβάρι των ανταγωνισμών εμείς πιάνουμε το κόκκινο νήμα της ανεξάρτητης, οργανωμένης λαϊκής αντίστασης στον πόλεμο, τον φασισμό και το σύστημα που τα γεννά! Μόνο έτσι θα υψωθούν ξανά οι σημαίες της πανανθρώπινης ελευθερίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης, οι δικές μας σημαίες για τη νέα κομμουνιστική ελπίδα !

N.A.Ρ. για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση Τρικάλων