Πώς είναι σήμερα μέρη που γυρίστηκαν ελληνικές ταινίες....[photos]

Της Νίκης Παπάζογλου

Όσες φορές και να τις δεις, όσο πολυπαιγμένες κι αν είναι οι κλασικές κωμωδίες της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά έχουν χαραχτεί βαθιά στο ελληνικό DNA και δεν παλιώνουν ποτέ...
Ατάκες, σκηνές και πρωταγωνιστές χαρίζουν πηγαίο γέλιο, περιλαμβάνοντας σπουδαίες ερμηνείες από «ιερά τέρατα» του κινηματογράφου. Πού όμως έκανε βόλτα με ποδήλατο ή Αλίκη Βουγιουκλάκη πριν καταταγεί στο Ναυτικό, που γύρναγε ο Θανάσης Βέγγος διδάσκοντας μας Έξω φτώχεια και καλή καρδιά και που έπινε τον καφέ του ο Κώστας Βουτσάς και η Ζωή Λάσκαρη στο Μερικοί το Προτιμούν Κρύο.

Στην ταινία Κρεβατομουρμούρα βλέπουμε την υπηρέτρια της Μάρως Κοντού του Γιάννη Γκιωνάκη να διασχίζει την οδό Κριεζή στην οποία τότε υπήρχαν λίγα αυτοκίνητα και να πηγαίνει στο περίπτερο της γωνίας Κασσαβέτη και Κυριαζή με την μεγάλη διαφημιστική πινακίδα σαπούνια Ερμής.





Η Κριεζή, η Κασσαβέτη και ο Πύργος Βάρσου, αποτέλεσαν «σκηνικά» της Κρεβατομουρμούρας αλλά και διαφόρων άλλων ταινιών της εποχής. Ο πύργος μάλιστα που παλαιότερα ονομαζόταν Μεγάλη Βρετανία γιατί λεγόταν πως καθεμιά από τις σμιλευμένες πέτρες του κόστιζε μια περιουσία έχει κριθεί διατηρητέος από το 1982.



Όσο για τους δρόμους αυτούς, ενώ κάποτε σπάνια συναντούσε κανείς αυτοκίνητο, σήμερα έχουν μετατραπεί στο εμπορικότερο στυαροδρόμι της Κηφισιάς.



Η διάσημη γέφυρα του Κεφαλαρίου με την γάργαρη πηγή από κάτω αποτέλεσε για χρόνια κάτι σαν την Fontana di Trevi, αφού λέγεται πως όποιος κάτοικος καθόταν εκεί, συνήθιζε να ρίχνει δυο κέρματα κάνοντας μια ευχή. Αν το ένα καπάκωνε το άλλο η ευχή ήταν σίγουρο πως θα πραγματοποιηθεί… Σ’ αυτή τη γέφυρα η Άννα Φόνσου φωτογραφίζει τον Θανάση Βέγγο στην ταινία «Ποιος Θανάσης» αλλά και ο Κώστας Βουτσάς με την Χλόη Λιάσκου στο Μερικοί το Προτιμούν Κρύο παλεύουν για ένα φιλί μπροστά στη λίμνη στην οποία εντέλει κατά λάθος βουτούν...



Ο Μίμης Φωτόπουλος στέκει με τα χέρια στη μέση προσπαθώντας να πείσει τον Χρήστο Ευθυμίου να μπουν στο σπίτι που θα τους κάνει να κερδίσουν 2.000 λίρες. Αν και ο Μανωλάκης αρνείται απαντώντας του στην ερώτηση ξέρεις που θα μας οδηγήσει αυτό το σπίτι «Στην Ψειρού» τελικά και οι δύο μπαίνουν και φεύγουν τρέχοντας.



Το σπίτι που πρωταγωνιστεί στην ταινία «ο Άγνωστος», με τις πολλαπλές σοφίτες παραμένει ανέπαφο μέχρι και σήμερα δίνοντας την εντύπωση στον επισκέπτη πως από κάπου θα εμφανιστούν οι τότε πρωταγωνιστές να μας χαρίσουν το γέλιο διαφωνώντας για την κομπίνα.



Στην πρώτη ταινία της παραγωγής ταινιών «Θου Βου» «Ένας τρελός τρελός Βέγγος» ο δικός μας άνθρωπος φτάνει με την παραδοσιακή άμαξα της Κηφισιάς στο κοσμοπολίτικο ξενοδοχείο Πεντελικό στο Κεφαλάρι μπαίνοντας μέσα φουριόζος με την νύφη αγκαλιά. Το ξενοδοχείο δεσπόζει σήμερα στο ίδιο σημείο με διάφορες αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις κατά τις ανακαινίσεις που έχουν γίνει σε αυτά τα χρόνια.



Πριν καταταγεί στο Ναυτικό η Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ποδηλατάδα της με τις φίλες της περνά από την ειδυλιακή οδό Όθωνος. Ο τότε κατάφυτος χωματόδρος αν και ασφαλτοστρωμένος σήμερα έχει την παραμυθένια εικόνα του χθες.



Εκτός από την Αλίκη είχε φιλοξενήσει και τον Γιώργο Πάντζα με την Άννα Μαντζουράκη σε μια ρομαντική βόλτα με την παραδοσιακή άμαξα στο «Ο Γαμπρός μου ο Δικηγόρος».



Aλλά και τον Ντίνο Ηλιόπουλο με την Τζένη Καρέζη οι οποίοι κατέστρωναν τα μελλοντικά σχέδιά τους καθήμενοι στις βαλίτσες τους στην ταινία «Χριστίνα».



Το διάσημο στην εποχή του Roller Kefalari αποτέλεσε άλλο ένα σκηνικό για την λίγο πιο πρόσφατη ταινία «Το Λύκειο με τις Τρελές». Σήμερα η πίστα για τα ροδάκια έχει μετατραπεί σε εστιατόριο γνωστής αλυσίδας.



Το Έντελβαις το στέκι των Βορείων Προαστίων της δεκαετίας του '70 αποτέλεσε ένα ακόμα κινηματογραφικό πλατό που δεν σώζεται στις μέρες μας. Τότε το διάσημο παγωτό της φωτιάς που σέρβιρε το ζαχαροπλαστείο δοκίμαζαν στην ταινία Τρίτη και 13 ο Γιώργος Μόσχου και ο Σπύρος Μπόκαρης. Μεσοτοιχία με το διάσημο Εντελβάις βρισκόταν κάποτε το κέντρο Γωνιά, γνωστή ταβέρνα της εποχής όπου το 1963 αποτέλεσε σκηνικό για τα γυρίσματα της ίδιας ταινίας. Σήμερα βέβαια δεν έχει διατηρηθεί κανένα απο τα δύο κέντρα, στη θέση τους υπάρχει απλώς η προέκταση γνωστού ξενοδοχείου.



Στο κέντρο του Κεφαλαρίου υπήρχε το θρυλικό καφενεδάκι Αλάσκα όπου φιλοξένησε πλειάδα διασήμων ηθοποιών της εποχής και αποτέλεσε σκηνικό πολλών ταινιών.




Στο Hotel Dimitrakopoulos, ήταν που ο Κώστας Βουτσάς έβγαινε στο μπαλκόνι και κορόιδευε τους τρεις κυρίους που τον κυνηγούσαν. Εκτός από το «Το πρόσωπο της ημέρας» του 1970, με τον Κώστα Βουτσά και τον Γιάννη Γκιωνάκη, είχε φιλοξενήσει στα δωμάτια του και σκηνές από άλλες ταινίες της εποχής. Σήμερα παραμένει ίδιο αλλά ερημωμένο...



«Έξω φτώχεια και καλή καρδιά» μας έλεγε ο Θανάσης Βέγγος στην ομώνυμη ταινία του 1964, καθώς έκανε το γύρο της πλατείας στην Κάτω Κηφισιά και προσπαθούσε να κάνει οτοστοπ κάτω από την ταμπέλα που μας κατεύθυνε προς την απομακρυσμένη Αθήνα.



Αν και τα αυτοκίνητα σε σχέση με τότε σήμερα είναι πολύ περισσότερα, καθώς και τα μαγαζιά πέριξ της πλατείας και κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στην Εθνική με κατεύθυνση το κέντρο η εικόνα της πλατείας με το κλειστό συντριβάνι, δεν είναι πολύ διαφορετική από τότε.



Χτισμένο από το 1928 το ξενοδοχείο Σεμίραμις αποτέλεσε κινηματογραφικό σκηνικό ταινιών διαφόρων δεκαετιών. Στον «εραστή της γυναίκας μου», του 1989, ο Σωτήρης Μουστάκας εισερχόταν σχεδόν ημίγυμνος να μνηστευτεί το κορίτσι του ενώ ο Κώστας Βουτσάς στην ταινία «Ένας άφραγκος Ωνάσης» έκανε καταδύσεις στην πισίνα του με τον κατάλληλο πάντα εξοπλισμό....



Ο επιβλητικός Πύργος, ένα από τα παραδοσιακότερα σπίτια των Βορείων Προαστίων φιλοξένησε πολλές από τις σκηνές της ταινίας «Μια κυρία στα Μπουζούκια» με την ζωή Λάσκαρη, την Νένα Χρονοπούλου την Μάρθα Καραγιάννη τον Κώστα Βουτσά και τον Φαίδωνα Γεωργίτση. Στα πολυτελή σαλόνια του η μάγκισσα ιδιοκτήτρια χόρευε γοητεύοντας τα πλήθη ενώ η υπηρέτρια της Μάρθα Καραγιάννη υποδεχόταν το μνηστήρα της υποδυόμενη την πάμπλουτη κυρία της...



Ο παραδοσιακός τροχονόμος δεν βρίκσεται σήμερα εντός του βαρελιού του παρόλο που η κίνηση παρουσιάζεται αυξημένη. Την περίοδο των εορτών, το βαρέλι αυτό γέμιζαν οι καταστηματάρχες με δώρα σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το έργο του.

πηγή