H εκδρομή του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου Τρικάλων στα σιδηροδρομικά μονοπάτια της Βουλγαρίας

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εξόρμηση του συλλόγου μας στη Φιλιππούπολη και στα τρένα των βουνών της Ροδόπης το τριήμερο 25,26 και 27 Απριλίου. Η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη στο ταξίδι μας προς την Φιλιππούπολη, που έγινε οδικά, αφού ακόμα δεν έχει αποκατασταθεί η σιδηροδρομική σύνδεση της Ελλάδας με το εξωτερικό.

Ξεκινώντας λοιπόν νωρίς το πρωί από τα Τρίκαλα περάσαμε τα σύνορα και πήραμε το δρόμο προς την Σόφια. Στην πόλη Ντούπνιτσα στρίψαμε δεξιά για να ακολουθήσουμε μια πανέμορφη διαδρομή ανάμεσα στα βουνά Βίτοσα και Ρίλα.

Το μεσημέρι πια είχαμε φτάσει στο Σαμόκοβο, όπου σταματήσαμε για να αλλάξουμε χρήματα και να γευματίσουμε. Η πορεία μας συνεχίστηκε το απόγευμα μέσα από έναν καταπράσινο κάμπο και έτσι φτάσαμε τελικά στο ξενοδοχείο μας στο κέντρο της Φιππούπολης.


Η σιγανή βροχούλα δεν μας εμπόδισε να περπατήσουμε στο δρόμο προς τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης θαυμάζοντας τα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά και μπαρόκ κτίσματα, απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Λίγο πριν το σταθμό στρίψαμε στη λεωφόρο Ρούτσκι με τον δεντροσκέπαστο πεζόδρομο ανάμεσα στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας, για να καταλήξουμε τελικά στον μεγάλο πεζόδρομο της πόλης που οδηγεί από την πλατεία στη σκεπαστή πεζογέφυρα του ποταμού Έβρου που οι Βούλγαροι τον ονομάζουν "Μαρίτσα". Είχαμε σε ολόκληρη αυτή τη βόλτα την ευκαιρία να σκεφτούμε πόσα πράγματα χάσαμε εμείς όταν κατεδαφίσαμε τα νεοκλασικά και μπαρόκ κτίσματα που κάποτε στόλιζαν και τους δρόμους των δικών μας πόλεων. Το βράδυ της πρώτης μέρας έκλεισε με το δείπνο στο κέντρο της πόλης.

Το Σάββατο ήταν η δεύτερη μέρα της εκδρομής μας και ξεκίνησε με καλό καιρό πια με την ξενάγησή μας στην παλιά πόλη της Φιλιππούπολης πάνω στο λόφο με τα Μακεδονίτικου ρυθμού αρχοντικά, τις ωραίες εκκλησίες, το Ρωμαϊκό θέατρο και τα θαυμάσια κτίρια που κάποτε ήταν κατοικίες των πλούσιων Ελλήνων καπνεμπόρων που ζούσαν εκεί στα χρόνια που η περιοχή ανήκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Αφού λοιπόν είχαμε και λίγο ελεύθερο χρόνο για ψώνια στον πεζόδρομο, ξεκινήσαμε για να ανακαλύψουμε νέους για μας τόπους. Ακολουθήσαμε πορεία νοτιοανατολική και αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε στις πλαγιές της Ροδόπης. Μετά από δύο ώρες δρόμο φτάσαμε στο Κίρτζαλι, μια πόλη δίπλα στον ποταμό Άρδα όπου έχουν κατασκευαστεί δύο τεχνητές λίμνες, και με τη βοήθεια ενός Βούλγαρου, ανακαλύψαμε ένα μέρος στην πάνω λίμνη λίγο έξω από την πόλη, με ταβέρνες που στηρίζονται σε πασσάλους μέσα στη λίμνη και προσφέρουν στους επισκέπτες πέστροφα και γριβάδια.


Το απόγευμα πια βρεθήκαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να κάνουμε το πρώτο σιδηροδρομικό ταξίδι. Από την πόλη περνάει η σιδηροδρομική γραμμή που οδηγεί στα ορεινά της Ροδόπης στην Πόντκοβα, βόρεια της Κομοτηνής. Εμείς επιβιβαστήκαμε στο κατερχόμενο τρένο με κατεύθυνση το Χάσκοβο. Ο συρμός ήταν σύγχρονος, σε αντίθεση με τη γραμμή που λόγω παλαιότητας δεν επιτρέπει μεγάλες ταχύτητες. Έτσι το τρενάκι κινούνταν με μικρή σχετική ταχύτητα δίπλα στη λίμνη δίνοντάς μας την ευκαιρία να απολαύσουμε μια πανέμορφη αλληλουχία τοπίων για δύο ολόκληρες ώρες. Στις επτάμισι περίπου φτάσαμε στο Χάσκοβο και με το πούλμαν πήγαμε στο κέντρο της πόλης για να δούμε τον λόφο με το υπερμεγέθες άγαλμα της Παναγίας. Το βράδυ της δεύτερης μέρας το περάσαμε στο Ασένοβγκραντ την παλιά ελληνική Στενήμαχο που σήμερα είναι μια ζωντανή πόλη με αρκετούς νέους ανθρώπους.

Το πρωί της Κυριακής λίγο πριν τις οκτώ φύγαμε για το Σεπτέμβρι για να πάρουμε το τρένο για το δεύτερο σιδηροδρομικό μας ταξίδι. Βρεθήκαμε έτσι να ταξιδεύουμε στην πανέμορφη διαδρομή που οδηγεί στο Βέλιγκραντ και από κει στο πέρασμα του Αβράμοβο, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος σιδηροδρομικός σταθμός στα 1267 μέτρα υψόμετρο. Για να σκαρφαλώσει εκεί το τρενάκι περνάει μέσα από φαράγγια και στριφογυρίζει ακολουθώντας τη γραμμή των 76 cm, κάνοντας κύκλους στις πλαγιές και μέσα σε καμπύλα πετρόχτιστα τούνελ. Τρεις ώρες κράτησε το ταξίδι μας αυτό και το μεσημέρι κατεβήκαμε από το τρένο στον πανέμορφο καταπράσινο σταθμό της Γιακορούντα. Εκεί μας περίμενε το πούλμαν για να μας πάει στο Μπάνσκο όπου γευματίσαμε, αφού πρώτα επισκεφθήκαμε το κέντρο της πόλης με τα ωραία μνημεία και την πανέμορφη εκκλησία, όπου είχαμε την τύχη αναπάντεχα να παρακολουθήσουμε κι έναν γάμο, μαζί με το γλέντι και το χορό που διαδραματίζονταν έξω από τον ναό κατά την είσοδο και έξοδο των νεόνυμφων.

Μ' αυτά και μ' αυτά όμως η εκδρομή μας πλησίαζε προς το τέλος της κι έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε τα σύνορα, σταματήσαμε για καφεδάκι στην λίμνη Κερκίνη και τελικά φτάσαμε στην πόλη μας αργά το βράδυ γεμάτοι με καινούριες εικόνες και ελπίδες πως σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία να ξαναζήσουμε τέτοιες ωραίες στιγμές