Υπάρχει και φτώχεια στα Τρίκαλα. Τι αντίκρισα μέσα σε μια τράπεζα

Θέλοντας να δω εκφράσεις ανθρώπων, πήγα σε μια τράπεζα..
και έκατσα να κάνω μια τυπική ενημέρωση στο βιβλιάριο μου.
Αφού πήρα νουμεράκι απο το μηχάνημα, έκατσα στις καρέκλες της αναμονής. Εκεί, υπήρχαν πολλοί συμπολίτες μας, που περίμεναν να πληρώσουν τα χαρτιά της τράπεζας. Άνθρωποι του μόχθου, της εργατιάς, και αναρωτιόμουν αν οι μικρές επιχειρήσεις θα αντέξουν στο πέρας του χρόνου. 
Δίπλα μου κάθεται μια ξανθιά κοπέλα, με αθλητικό ντύσιμο, όμορφη θα έλεγα. 
Με πλάγιο τρόπο την κοίταξα να κρατά στα χέρια της ένα λογαριασμό της τράπεζας. Είχε και αυτή ένα λογαριασμό να πληρώσει, και περίμενε.. με αγωνιά να έρθει η σειρά της.  
Μέσα στην τράπεζα, κατάλαβα ότι άνθρωποι ήθελαν συνομιλία για να αποβάλουν το άγχος, και προσπαθούσαν να με πιάσουν κουβέντα.
Πιο πέρα, κάθονταν ένας ηλικιωμένος, και διαμαρτύρονταν επειδή υπήρχε μονάχα ένας ταμίας στα γκισέ των ταμείων. 
Όντως ήταν λίγο εκνευριστικό, ένας ταμίας για τόσα άτομα να εξυπηρετήσει. Μέσα στην τράπεζα βλέπεις το πρόσωπο μιας κοινωνίας που αγκομαχάτε να επιβιώσει. 
Οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας είχαν αγωνία, σκέψεις, και η ανάγκη για συνομιλία ήταν μεγάλη. Με κοίταγαν, και αν τους κοίταγα και εγώ θα με έπιαναν κουβέντα. 
Τους ένιωθα στο βλέμμα τους, είχαν την ανάγκη να μιλήσουν με έναν άγνωστο, να πουν τα προβλήματά τους, να ξελαφρώσουν.