Η Μυθολογία Κθούλου και οι Μύστες της Χρυσής Αυγής

Επιφανειακά μπορεί ο Λάβκραφτ να απέρριπτε κάθε τι το υπερφυσικό και μαγικό, ωστόσο τα έργα του βρίθουν από αναφορές σε σπάνια, αλλά υπαρκτά μαγικά και απόκρυφα κείμενα, γεγονός που προδίδει κάτι παραπάνω από μια απλή επιπόλαιη έρευνα εκ μέρους του. 

Επίσης, είναι εντυπωσιακές οι ομοιότητες που υπάρχουν ανάμεσα στη Μυθολογία Κθούλου και τις δοξασίες τηςΧρυσής Αυγής, ιδίως με τα κείμενα του Άλιστερ Κρόουλυ, που ανήκε στην Αδελφότητα αυτή.

Και στα μεν και στα δε, γίνεται συχνά λόγος για τους "Αρχαίους" ή "Παλιούς", για "διαβάσεις Κοσμικών Αβύσσων" και για "Πύλες" ανάμεσα στους κόσμους. Οι ομοιότητες είναι τόσες πολλές, που κάνουν τον γνωστό Άγγλο συγγραφέα και ερευνητή Κόλιν Ουίλσον να αναρωτιέται αν (παρ' όλους τους αντίθετους ισχυρισμούς του Ντέρλεθ), ο Λάβκραφτ γνώριζε τελικά τα έργα του Κρόουλυ. Πράγματι, τον αναφέρει σε μία απο τις χιλιάδες επιστολές του (ο Λάβκραφτ θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος επιστολογράφος της Ιστορίας, με περίπου 120.000 επιστολές !) και επιπλέον ξέρουμε ότι είχε διαβάσει το "Σκοτεινό Θάλαμο" του Λέναρντ Κλάιν, διήγημα στο οποίο αναφέρεται ο Κρόουλυ.

Είναι αξιοπερίεργη η φορτισμένη σχέση που είχαν και οι δύο με τις γάτες. Ο Λάβκραφτ λάτρευε τις γάτες και απεχθανόταν φοβερά το κρύο, όπως και αυτές. Αντίθετα ο Κρόουλυ τις μισούσε με το ίδιο πάθος! Ωστόσο και οι δύο ασκούσαν μία εντυπωσιακή μαγνητική επιρροή στα ζώα αυτά.

Όπως είπαμε, ο Λάβκραφτ είχε σαφώς και κάποιες προσωπικές εμπειρίες που σχετίζονταν με τα όσα γράφει, κάποιες πηγές άμεσης γνώσης. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της γνώσης προέρχονταν από παράξενα, ζωντανά όνειρα. Όπως επισημαίνει ο Κέννεθ Γκράντ, συγγραφέας και μαθητής του Κρόουλυ, αναφερόμενος στα παράξενα όντα της Μυθολογίας Κθούλου:

"Ο Λάβκραφτ συνέλαβε διαισθητικά το γεγονός ότι, οι ενδείξεις για αυτές τις ξένες παρουσίες, συνήθως εκδηλώνονται μονάχα στα όνειρα ή τους εφιάλτες, γιατί λίγα μυαλά έχουν τη δύναμη να κατανοήσουν δίχως τρόμο τις μορφές της νέας Γνώσης"

Ωστόσο, ακόμα και αν ο Λάβκραφτ αγνοούσε τα κείμενα του Κρόουλυ, σίγουρα γνώριζε πολύ καλά εκείνα των συγγραφέων Άλτζερνον Μπλάκγουντ και Άρθουρ Μάχεν, που ήταν επίσης Μύστες της Χρυσής Αυγής. Στο δοκίμιο του "Η υπερφυσική φρίκη στη λογοτεχνία", ο Λάβκραφτ πλέκει το πλέον πολυσέλιδο εγκώμιο για τους δύο συγγραφείς, γράφοντας:

"Από τους σύγχρονους δημιουργούς ενός Κοσμικού τρόμου που έχει αρθεί στο ζενίθ της ποιότητας, λίγοι μπορούν να συγκριθούν με τον πολύπλευρο Άρθουρ Μάχεν".

Όσο για τον Μπλάκγουντ, γράφει:
"Πάνω από όλα, καταλαβαίνει πόσο παντελώς μπορεί μερικά μυαλά να διαβιούν μόνιμα στα σύνορα του ονείρου, και πόσο σχετικά ασήμαντη είναι η διαφορά ανάμεσα στις εικόνες που διαμορφώνουν τα πραγματικά αντικείμενα, με εκείνες που γεννά το παιχνίδι της φαντασίας"

Στο "Κάλεσμα του Κθούλου", ο Λάβκραφτ παραθέτει σαν εισαγωγή τις ακόλουθες εντυπωσιακές και εξίσου αποκαλυπτικές περικοπές από ένα κείμενο του Μπλάκγουντ:
"Από τέτοιες μεγάλες δυνάμεις ή οντότητες, είναι πιθανό να έχει επιζήσει κάτι... κάποια απομεινάρια από ένα τρομερά μακρυνό παρελθόν... τότε που η συνείδηση εκδηλωνόταν ίσως με σχήματα και μορφές, οι οποίες έχουν προ πολλού υποχωρήσει μπροστά στο κύμα της προελαύνουσας ανθρωπότητας... Μορφές για τις οποίες μονάχα η ποίηση και ο θρύλος έχουν συλλάβει μια φευγαλέα ανάμνηση, αποκαλώντας τες θεούς, τέρατα και μυθικά όντα κάθε λογής και είδους..."

Από τα παραπάνω, φαίνεται πολύ καθαρά η σημασία που έδινε ο Λάβκραφτ στο ρόλο των ονείρων. Άνθρωποι σαν αυτόν, τον Μάχεν ή τον Μπλάκγουντ μπορούσαν να συλλάβουν πράγματα, που αργότερα αποδείχτηκαν αληθινά. Χάρη σε κάποιο συνδυασμό θεωρητικής γνώσης και έμφυτου ταλέντου, μπορούσαν να έρχονται σε επαφή με το Κοσμικό Δίκτυο και να αντλούν από αυτό στοιχεία.

Είναι γνωστό ότι η Αδελφότητα της Χρυσής Αυγής, στην οποία ανήκαν τόσο ο Μάχεν και ο Μπλάκγουντ, όσο και ο Νομπελίστας Ιρλανδός ποιητής Γέητς καθώς και άλλοι πνευματικοί άνθρωποι της εποχής, δίδασκε κάποιες ενορατικές ή ονειρικές τεχνικές επαφής με οντότητες από άλλες διαστάσεις ή επίπεδα πραγματικότητας. Είναι άραγε σύμπτωση ότι και τα περισσότερα από τα γραπτά του Λάβκραφτ έχουν σαν πυρήνα τους κάποιες προσωπικές του οραματικές ή ονειρικές εμπειρίες;

Το 1921, σε μια επιστολή προς τον φίλο του και συνάδελφο συγγραφέα Φράνκ Μπέλκναπ Λόνγκ, παραθέτει το γνωστό του δίστιχο:

"Δεν είναι νεκρό, εκείνο που αιώνια μπορεί να περιμένει, μα με το διάβα των παράξενων αιώνων, ως και ο θάνατος μπορεί να πεθαίνει"

Εξηγεί, ότι το δίστιχο αυτό, είχε ως βάση του ένα όνειρο, που με τη σειρά του ίσως προήλθε από τους στοχασμούς του γύρω από την περίεργη υποβλητικότητα μιας φράσης από το "Βιβλίο των Θαυμάτων" του λόρδου Ντανσάνυ, για την "δίχως αντίλαλους μαυρίλα της αβύσσου". Ο Ιρλανδός αυτός λόρδος (ένας ακόμα από τους "ονειρικούς" συγγραφείς), επηρέασε τον Λάβκραφτ όσο κανείς άλλος. Η συγκεκριμένη όμως φράση, άνετα θα μπορούσε να έχει βγεί και από την πέννα του Κρόουλυ όταν ο τελευταίος προσπαθεί να περιγράψει το τρομερό μυητικό "Πέρασμα της Αβύσσου".

Ο Λάβκραφτ αναφερόταν συχνά στις "ασύλληπτες κοσμικές αβύσσους" και το πέρασμα τους, και ίσως αποκαλύπτει πολλά το γεγονός ότι το μόνο όνομα από τους Πρεσβύτερους Θεούς που δίνει στα έργα του, είναι εκείνο τουΝοντένς, του "Κυρίου της Μεγάλης Αβύσσου", ενός αληθινού Ρωμαιο-Κελτικού Θεού ο οποίος ερχόταν σε επαφή με τους πιστούς του μέσω ονείρων. Στην κομητεία του Γκλώστερ της Αγγλίας, υπάρχουν ακόμα τα ερείπια ενός αρχαίου ναού του Νοντένς, που λειτουργούσε εκεί τουλάχιστον ως τον 1ο μ.Χ. αιώνα.

Υπάρχουν όμως και μερικές άλλες παράξενες ομοιότητες του Λάβκραφτ με τον Κρόουλυ. Και οι δύο είχαν κάποιες αλλόκοτες ονειρικές εμπειρίες με επίκεντρο άτομα που το όνομα τους άρχιζε με το πρόθεμα "Λάβ-". Ο Κρόουλυ με τον Λάβντεϋ και ο Λάβκραφτ με τον Λάβμαν. Αυτό όμως το πρόθεμα, στην περίπτωση του Λάβκραφτ τουλάχιστον, δεν σημαίνει αγάπη αλλά λύκος!

Αυτό προκύπτει αφενός από τον αρχαϊκό τρόπο γραφής του ονόματος του συγγραφέα που ήταν "Λούκραφτ", και αφετέρου από τον παλιό οικογενειακό του θυρεό, που φέρει τα κεφάλια τριών λύκων και έναν στρογγυλό πύργο. Ο τελευταίος φέρνει στο νου το ομώνυμο έργο του Λάβκραφτ, που αποτελείωσε ο Ντέρλεθ μετά τον θάνατο του φίλου του...

"...το να τρέχεις με τους λύκους στα σαγηνευτικά δάση της νύχτας... το να περνάς στ' αλήθεια τις Πύλες, πέρα από τους μυστικούς τόπους της Γης..."

(Το κείμενο αυτό οφείλει την ύπαρξη του στον Γιώργο Μπαλάνο, τον εγκυρότερο ισως ερευνητή του Αγνώστου και του Απόκρυφου στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια. Το ίδιο πολλά του οφείλω και εγώ και ας μην συναντηθήκαμε ποτέ...)

http://innercircle.freeforums.org/topic-t130.html