Την πρώτη μέρα στο σχολείο η δασκάλα βάζει τα παιδάκια να πουν το όνομά τους κι από που είναι. Τα παιδάκια αρχίζουν.
Χα,χα,χα! γέλια τα παιδιά.
Στο διάλειμαη δασκάλα παίρνει τον Αλιά σε μια γωνία και του λέει:
-Κοίταξε Αλιά.Δεν θα λες,με λένε Αλιά κι είμαι απ'την Αλβανία,για να μη σε κοροϊδεύουν τ'αλλα παιδάκια.Θα λες με λένε Ηλία κι είμαι απ'τους Αμπελόκηπους. Καλά;
-Καλά,κυρία, λέει ο Αλιά.
Πάει ο Αλιά στο σπίτι, σε λίγη ώρα έρχετε η μάνα του.
-Αλιά,φωνάζει, Αλιά που είσαι;
Τσιμουδιά ο Αλιά.
-Αλιά είσαι εδώ;
Τίποτα ο Αλιά.
-Αλιά γιατί δεν απαντάς;
Άχνα ο Αλιά.
Ανοίγει η μάνα του την πόρτα του δωματίου του και τον βλέπει να κάθεται στο κρεβάτι.
-Γιατί δεν απαντάς που σε φωνάζω;
-Εμένα δεν με λένε Αλιά. Με λένε Ηλία κι είμαι απ'τους Αμπελόκηπους.
Του ρίχνει ένα ξύλο η μάνα του, του μαυρίζει και το μάτι.
Σε λίγη ώρα έρχετε σπίτι κι ο μπαμπάς.
-Αλιά, φέρ'τις παντόφλες μου.
Καμιά απάντηση.
-Αλιά,ακούς που σου μιλάω;
Τα ίδια ο Αλιά, ίδιο σκηνικό.
Μπαίνει ο πατέρας του φουρτουνιασμένος στο δωμάτιο του Αλιά. Γιατί δεν μιλάς,ρε,αφού είσαι εδώ;
-Εμένα δεν με λένε Αλιά. Με λένε Ηλία κι είμαι απ'τους Αμπελόκηπους.
Του ρίχνει και ο πατέρας του ένα βρωμόξυλο, του μαυρίζει και τ'άλλο μάτι.
-Τι έπαθες, Ηλία, τον ρωτάει η δασκάλα του. Ποιός σου μαύρισε τα μάτια;
-Άστα καλέ κυρία, χθές μ'έδειραν δύο Αλβανοί!!
-Με λένε Κωστάκη κι είμαι απ'τις Συκιές.
-Με λένε Μαρία κι είμαι απο την Τούμπα.
-Με λένε Γιωργάκι κι είμαι απ'την Καλαμάτα.
Φτάνουν και στο Αλβανάκι της τάξης:
-Με λένε Αλιά κι είμαι απ'την Αλβανία.
-Με λένε Μαρία κι είμαι απο την Τούμπα.
-Με λένε Γιωργάκι κι είμαι απ'την Καλαμάτα.
Φτάνουν και στο Αλβανάκι της τάξης:
-Με λένε Αλιά κι είμαι απ'την Αλβανία.
Χα,χα,χα! γέλια τα παιδιά.
Στο διάλειμαη δασκάλα παίρνει τον Αλιά σε μια γωνία και του λέει:
-Κοίταξε Αλιά.Δεν θα λες,με λένε Αλιά κι είμαι απ'την Αλβανία,για να μη σε κοροϊδεύουν τ'αλλα παιδάκια.Θα λες με λένε Ηλία κι είμαι απ'τους Αμπελόκηπους. Καλά;
-Καλά,κυρία, λέει ο Αλιά.
Πάει ο Αλιά στο σπίτι, σε λίγη ώρα έρχετε η μάνα του.
-Αλιά,φωνάζει, Αλιά που είσαι;
Τσιμουδιά ο Αλιά.
-Αλιά είσαι εδώ;
Τίποτα ο Αλιά.
-Αλιά γιατί δεν απαντάς;
Άχνα ο Αλιά.
Ανοίγει η μάνα του την πόρτα του δωματίου του και τον βλέπει να κάθεται στο κρεβάτι.
-Γιατί δεν απαντάς που σε φωνάζω;
-Εμένα δεν με λένε Αλιά. Με λένε Ηλία κι είμαι απ'τους Αμπελόκηπους.
Του ρίχνει ένα ξύλο η μάνα του, του μαυρίζει και το μάτι.
Σε λίγη ώρα έρχετε σπίτι κι ο μπαμπάς.
-Αλιά, φέρ'τις παντόφλες μου.
Καμιά απάντηση.
-Αλιά,ακούς που σου μιλάω;
Τα ίδια ο Αλιά, ίδιο σκηνικό.
Μπαίνει ο πατέρας του φουρτουνιασμένος στο δωμάτιο του Αλιά. Γιατί δεν μιλάς,ρε,αφού είσαι εδώ;
-Εμένα δεν με λένε Αλιά. Με λένε Ηλία κι είμαι απ'τους Αμπελόκηπους.
Του ρίχνει και ο πατέρας του ένα βρωμόξυλο, του μαυρίζει και τ'άλλο μάτι.
-Τι έπαθες, Ηλία, τον ρωτάει η δασκάλα του. Ποιός σου μαύρισε τα μάτια;
-Άστα καλέ κυρία, χθές μ'έδειραν δύο Αλβανοί!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται.. άμεσα από τους αναγνώστες,
και συνεισφέρουν στον μεταξύ τους διάλογο.
Η ελευθερία της γραπτής έκφρασης... είναι δικαίωμα όλων των πολιτών.